نقش کلرید و سدیم در گیاه

نقش سدیم و کلرید در گیاهان

 

عملکرد: سدیم یک عنصر ضروری برای گیاهان نیست، اما می تواند در مقادیر کم، مشابه ریز مغذی ها، برای کمک به متابولیسم و سنتز کلروفیل استفاده شود. در برخی از گیاهان می توان از آن به عنوان جایگزینی جزئی برای پتاسیم استفاده کرد و به باز و بسته شدن روزنه ها کمک می کند که به تنظیم تعادل آب داخلی کمک می کند. کلرید در مقادیر کم مورد نیاز است و به متابولیسم گیاه، فتوسنتز، اسمز (حرکت آب در داخل و خارج از سلول های گیاهی) و تعادل یونی در داخل سلول کمک می کند.

علایم کمبود:

 به نظر نمی رسد که "کمبود" سدیم هیچ علامتی را نشان دهد زیرا یک عنصر ضروری نیست. کمبود کلرید در صورتی ممکن است رخ دهد که به طور مداوم کمتر از 2 پی پی ام کلرید در محیط رشد وجود داشته باشد و علائم به صورت لکه های کلروتیک با لکه های نکروزه بین رگبرگ ها یا در حاشیه برگ های جوان ظاهر شوند. در موارد پیشرفته، کمبود کلرید می تواند باعث پژمردگی گیاه شود. هر دو کمبود به ندرت رخ می دهند زیرا اکثر منابع آب آنها را تامین می کنند و کودها اغلب آنها را به عنوان ناخالصی دارند.

علایم سمیت:

سمیت سدیم به صورت نکروز یا سوزاندن نوک و حاشیه برگ ظاهر می شود، شبیه به سمیت ریز مغذی ها مشاهده می شود. سمیت کلرید با زرد شدن زودرس برگها شروع می شود و سپس منجر به نکروز حاشیه ای یا نوک برگهای مسن و همچنین برنزه شدن می شود. گل شمعدانی، کاهو و پوانستیا به سمیت کلرید حساس هستند در حالی که میخک، گوجه فرنگی و گیلاس کمتر حساس هستند.

سمیت کلر در برگ انگور

از آنجایی که هر دو عنصر می توانند در سطوح بالا، نه لزوما در سطوح سمی در محیط رشد وجود داشته باشند، می توانند با عناصر غذایی مورد نیاز گیاه برای جذب توسط ریشه رقابت کنند. سدیم برای جذب توسط گیاه با پتاسیم، کلسیم، منیزیم و آمونیوم رقابت می کند. کلرید می تواند با جذب نیترات، فسفات و سولفات رقابت کند. بنابراین، اگر سدیم یا کلرید در محیط رشد زیاد باشد، در حالی که سایر عناصر مفید در سطوح پایین یا نرمال باشند، گیاه که نمی تواند آنها را از هم تشخیص دهد، آنچه در محیط رشد است را می گیرد. بنابراین گیاه ممکن است سطوح کافی از یک عنصر مفید مورد نیاز را به دست نیاورد و منجر به کمبود آن در بافت شود.

سمیت سدیم در برگ توت

اگر سطح سدیم یا کلرید در محیط رشد زیاد تا بیش از حد باشد، به احتمال زیاد از آب می آید. آب را تست کنید. اگر میزان سدیم و کلرید در آب به ترتیب از 50 و 70 پی پی ام بیشتر شود، ممکن است مشکل ایجاد شود. اگر چنین است، مهم است که اجازه دهید آب از کف هر ظرف در هر آبیاری خارج شود تا تجمع این عناصر به حداقل برسد. همچنین سطح باروری نمی تواند به زیر سطح نرمال کاهش یابد زیرا این یون های زائد در نسبت های بالاتر نسبت به عناصر کودی مورد نظر جذب می شوند. سطح نمک در محیط رشد را حداقل هر یک تا دو هفته یکبار کنترل کنید زیرا ممکن است به سرعت افزایش یابد. اگر میزان سدیم یا کلرید در آب به ترتیب از 150 یا 200 پی پی ام بیشتر شود، اسمز معکوس بهترین گزینه است.

محل یافتن سدیم و کلرید: هر دو به طور معمول در سطوح کافی در اکثر منابع آب یافت می شوند. و همچنین، سدیم را می توان در سطوح کم در کودها و آفت کش ها یافت. کلرید را می توان از طریق کود به شکل کلرید کلسیم، کلرید پتاسیم، کلرید آمونیوم یا کلرید منیزیم تهیه کرد.